Het is 2 januari 2021 en nu?

Normaal gezien zou ik vandaag naar het rusthuis gaan want mijn meter is jarig. Helaas dat stom virus beslist er anders over … ik mag niet gaan.

En toch heb ik vandaag al een geluksmomentje beleefd.

We zijn bloemetjes gaan afgeven en ook al heb ik het zelf niet kunnen overhandigen, via face-time heb ik haar gezien en gehoord. En ik zag dat ze blij was. Dit is en was een zalig moment, dat niemand mij nog kan afnemen. Ze zei: “hey Els, als het weer mag dan gaan we vlaai eten!”. Ja meter dat gaan we doen, zo vlug als het weer mag. Wat zou ik haar graag willen knuffelen en met haar babbelen … Maar ik durf te geloven dat dit terug komt.

Meer dan ooit hunkerde we naar 2021, een nieuw jaar. Een jaar waar we een vaccin krijgen en vanaf dan weer elke dag kunnen knuffelen. Want dat was allemaal zo ‘normaal’, ook mensen een hand geven of zelfs een kus. Elkaar eens goed vastpakken, bij elkaar op bezoek gaan of komen, feestje geven, op vakantie gaan, lekker samen tafelen op restaurant, … was allemaal ‘normaal’ en gewoon.

Toch proberen we elke dag uit bed te stappen met frisse moed want dat is ‘normaal’. Maar toch mag je ook eens balen en ‘foert’ zeggen, dat is ook normaal.

Ook voor mij was 2020 niet altijd even leuk maar toch ben ik dankbaar dat ik genoeg veerkracht gevonden heb om zo normaal mogelijk te leven. Ook al werd de computer mijn beste vriend en werd online lesgeven, coachen, vergaderen … een dagelijkse gewoonte.

Als ik wil overleven als zelfstandig ondernemer moet ik leren digitaal te werken vanuit mijn kot. En in de vrije tijd nog een wandelingske doen met familie of vrienden dus heb ik (online) een nieuwe winterjas gekocht en een terrasverwarmer. Want dit allemaal samen, werd voor mij mijn “nieuwe” normaal.

En dan ben ik nog iets heel belangrijk vergeten … een masker dragen. Ik draag het niet graag want ik ben een brillendrager dus de helft van de tijd, zie ik niks (wasem op mijn bril) maar het moet.

Als ik nog ergens onder de mensen wil komen, moet en zal ik een masker dragen. Velen hebben altijd maskers gedragen, misschien niet zo letterlijk maar zeker figuurlijk. En nu worden we uitgedaagd om figuurlijk onze maskers af te doen en letterlijk een masker aan te doen.

Toch was 2020 een boeiend jaar met uitdagingen. Ook de verbondenheid tussen mensen groeide – zeker in de eerste lockdown – elke avond samen klappen om 20u00 voor iedereen die in de zorg werkt.

Er waren ook geluksmomentjes in 2020. Ik kreeg een nieuwe voordeur. Ik had er al maanden naar uitgekeken om mijn 50e verjaardag te vieren met iedereen die ik liefhad en ik was er bijna … nog 5 dagen te gaan … lockdown. Alleen essentiële verplaatsingen mochten.

Oh wat baalde ik … geen versierde tuin, niemand die aan mijn raam kwam zingen of wuiven, … mijn verjaardag was geen essentiële verplaatsing. En toch heb ik een fijne dag gehad, … de zon scheen – ik ben een zonnemens – samen gekookt (want take away was er nog niet) met Bert (mijne lieve man) en we hebben buiten op ons terras kunnen zitten. Gewoon “wij” met ons twee. En namiddag een wandelingske naar mijn ouders want ze wouden mij zo graag even zien. En veel berichtjes, kaartjes, onverwachte cadeautjes en telefoontjes gehad … maar toch was het niet normaal maar toch heb ik genoten.

Maar ik ben dankbaar voor de meer tijd die ik heb in mijn leven. Ik moet niet meer van hier naar daar rijden en de klok in ’t oog houden en ook nog zorgen dat het eten op tijd klaar is, en …

Alles kan sinds maart een versnelling lager want als ik 5 minuten voor dat mijn lesopdracht begint of als ik een zoommeeting heb inlog is het ook OK. Ik sta niet meer in de file en kan ’s middag thuis eten en dan weer rustig verder doen met de volgende online meeting.

Volgende vragen blijven door mijn hoofd flitsen:

• ga ik dit leven missen als alles weer kan en mag?
• Beschouw ik dit allemaal als mijn nieuwe ‘normale’ manier van werken?
• Of ga ik toch terug overschakelen naar het oude?
• Was of is dat beter?

Mijn uitdaging voor 2021? om op al deze vragen  een antwoord te vinden.

Mijn wensen voor 2021?

Dat iedereen een goede gezondheid, gewoon ‘gezond – zijn’ op elk domein. Zodat het een jaar wordt waarin sociale spontaniteit en een echte ‘live’ verbinding opnieuw veilig en normaal mag zijn!

Dat afstand dichterbij wordt. Dat ‘allen’ weer ‘samen’ wordt en angst weer overgaat naar geluk!

Wat zijn jouw uitdagingen voor 2021? Wil je hierover samen nadenken neem dan contact met ons op en één van onze WAMI-coaches zal graag samen met u op weg gaan.

Els Tiri